Yavuz Bingöl – Gül-i Zar

Bir sahil meyhanesinde kederliyim yine içiyorum
Yanına yakmaz evin dikenli yolundan geçiyorum
Derdim, kederim, efkarım, beni benden çalan o yıllarım
Çocukluk yıllarımdayım tutmuşum elini Gül-i Zar’ım

Solmuş güller bahçesinde kederli bir gül Gül-i Zar
Bir kere de gülsün yüzüm, canım annem Gülizar

Benim derdim bana yeter, bitmez çilem, geçmez gecem gülüm
Boğazımda kördüğümüm neyim varsa aşkla büründüğüm
Canım çıkar bedenimden, düşününce o viraneyi
Bahçemizde demler çayı, babamız her akşam kederini

Ben dünyanın ortasında, solmuş güller içindeyim
Mesafeler aramızda olsa da annem senin bahçendeyim