Velet – Roman Olur Yazsam Seni

Roman olur yazsam seni
Şu semada yıldız gibi
Gözlerin gözlerime renktir benim
Aynı kefen sarsın bizi

Roman olur yazsam bizi
Taşıyor bak defterlerim
Ellerin ellerime değsin benim
Aynı gece sarsın bizi

Kafamdaki sesler beni yorar hepten
İçimde bir şeyler, boğulurum yekten
İnandığın herkesin gidişini seyret
Bana sen kal kimse mühim değil
İhaneti sevmem vedalara küsken
Karışırım rüzgara tüm alemi gez gel
Ruhum sana bağlı uçurumda bazen
Ama bazen ben de benden kopar gibiyim

Kendimden hala seni kalbinden saran kişiyim
Aşkımdan mübalağam yüce dağları aş de uçar gelirim

Yine dökülüyor deftere sitem
Biraz fazla içtim kızma
Şiirim hediyem sana
Yârim saçlarına cenneti sürer
Ben de nasibimin kokusuna mest olurum sen diye
Öyle gözleri var keskin bir bıçak
Bende birçok yara birikti de kan akmadı daha
Bir cihan gezdim ama görmedi şu gözlerim
Senden özelini hem de güzelini

Roman olur yazsam seni
Baş ucuna koysan beni
Güneşin doğuşunu izler gibi
Karanlığa sorsan beni

Acı bizi bekler, acı bizi besler
Beyazımı boyama, siyahıma renk ver
Bu gecede yek gel, dileğim hep ser
Bana sen kal, kimse mühim değil
İhanete gelmem, ben bana küsken
Karışırım rüzgara tüm alemi gez gel
Ruhum sana bağlı uçurumda bazen
Ama bazen ben de benden kopar gibiyim