Velet – Kül

Geçiremedim ki hala içimde ki kışı
Bi ses var yürü diyo kaçıp
Düşündükçe daha kötü sıkışıyor başım
Beni büyütüyor acın ama büyümüyor yaşın

Yüzüme gülen
Anılardır yine beni bitiren
Söyle nedir seni bana getiren?
Sen kül oldun ama ben sönmedim halen

Annem ağlar gidebilirim
Kalanlar ağlar yemin ederim
Bu yükler omzuma bin diye mi
Bu kanadım kırık sen bin diye mi?

Biliyor musun neyi bildiğimi?
Seni buldum beni kaybet diye mi?
Kaç mezar suladım bilsen,
Öldüm sen toprağa gül diye mi?

Bu gördüğüm bi kördüğüm çözülmüyor
Sanki gözlerimin feri sönmüş
Neyi istediysem vazgeçince geri dönmüş

Bütün anıları yakmış ellerim
Bunlar benim can kırıklarım
Savaş gibiydi bakışların,
Her kesiğine bir can bıraktım

Bir yok oluş üzeri sigaramın molasıyım
Bir savaşın yarasıyım izi geçmiyor
Bu yokuş yine mi düşürüyor ben olasıyım
Olacağını düşündüğün her vedanın sonrasıyım

Ne cesetler gördüm de ölü bir serçenin yanından geçemedim
Ne düğümler örmüşüm kendime kader bile şaşkın
Hayat sen bile çözemedin