Velet – Dolanırım Yamacında

Yorgun, elimde çiçekler açar
Tutunca elimi ama yüzün neden hep solgun
Sorudan soruna kaç puan vereyim aklına
İlk soruyu ben sordum

En kısa yolu buydu
Kaçıncı aldanışım
Boşa kulaç atışlarım
Boşuna mı çırpınışım
Beni boş çuvala sığdırışın
Kızıyorsun ama hoş mu?

Sıradan kalıplara sığmış senin ruhun ama
mutlu eder seni benim sana aldırışım
Seni tek elimle gökyüzüne kaldırışım

Söylesene bize ne oldu
Yarımdan az mı bu
Sorumluluk bu benim için artık
Gül olur mu?

Doğrunun yanlışı zalimin sevgisi
İki kere iki dört
Yangınım bitti benim ateşine beni al
Rutinimiz aynı bana saygı ver sevgi al
İyileştirdi beni samimiyetin
Sana dair her şey senin kokun bile medikal

Gönül bağladı iki göz odada
İki göz arıyordum ne ara ağlarım iki satıra
Bir amacım yok, yamacında dolanıyorum ara sıra

Güneşin batışında karanlıkla konuştular
İki kadeh tokuşturup cesaretle buluştular
Oyun bunlar, dedim “bura bozar bizi”
“Gidelim” dedi buradan, dedim “yollar yorar bizi”

Alevin onu alır benden
Bu yalnızlık sor nereden
Düştün aklıma yine yeniden
Seni düşünüyorum yanımda sen varken

Sanırım sandığın o salonda bir yargıcım
Bir nesil kayboldu öyle kayar ki o güzelliğin
Acımaz sana, belki bir gün tepeye koyduğun
Tokat atar hissetmezsin ben sana diyeyim