Şanışer & Ados – Beni Yalnızlığa Verme

Bir dönüm noktasında yürüyorum
Ellerimi ceplerime soktum
Hem de gülüyorum kaygısızca
Düşlerimi çalanlarla yüz yüzeyim
Hesabımı görüyorum akılsızca
İçiyorum cebimdeki mataradan
Işığımı sömürüyor ayrılıklar
Daha da az acıtıyor zamanla
Bu geçmişimi öldürüyor karışımlar
Bir bakışın var kaç soruya bedel
İki karış uzaktasın oluyorum heder
İyi bakıp kucakladım koşuyorum hedef
Diri kalıp usanmadım yoruyor bu yeter
Konuşmadan anlaşalım soğuyorum beter
Gün ışığın öldürüyor doğuyorum gece
Fırsatını buluyorsun konuyorsun leşe
Yine de bu savaştayım soluyorum nefes

Ah, ne yaptıysan kendine
Kendi kendine, derdin derdime
(Kaldım kendime, derdim kendimle)

Ah, düşüp ıssızlara, derde
Ararım gökteki yıldızlar yerde
Sen, beni yalnızlığa verme

Bir dönüm noktasında esir kinim
İçime çekiyorum rüzgarın serinliğini
Geriye dönmek istemiyorum ama
İleri gidebileceğimden de emin değilim
Önümde bin yıllık ölüm düşü
Giyinmiş alaca karanlıktan gelinliğini
Bilinmeyen bir okyanusun dibindeyim
Tanrı bile tahmin edemiyor derinliğini
Biliyorum bu savaşın doğruluğunu
Kibritimi çiziktirip içip gidip soruyorum cephe
Gençliğimin çalındığını
Kayıp cevapları biriktirip biriktirip
Koyuyorum cebe
Etrafımın sarıldığını
Bile bile inat ediyorum
Yavaşlayıp oluyorum hedef
Zafere dair umudum yok ama
yine de bu savaştayım soluyorum nefes