Gazapizm – Zabıt: 1 Umut

Sonra her şey berbat oldu!
Ben küçüktüm, hep cebime çakı koydum
Hep istedim sevdiklerim yakın olsun
Kötü değil, çaresizler görmüyordum!
Biz tutkuyla yaşıyorken zulme doğmuş insanlardık
Fazla kardeş olmuştuk, ondan ısrarcıydık
Suçla fazla erken tanıştık
Alışılmaz bildiğimiz o nefrete alıştık
Bir iz bırakacağız mutlaka!
Bağır çağır durmadan!
Hep beynimiz kurtlanan!
Ne bela ne muskadan uzak duracaksak olmaz
Çünkü çok güzel şiirler çocukların olacak!

Umut hep yerinde duracak!