Gazapizm – Yaşatmadın Dünya

Bu yangın yerinde kaybettim yolumu, bulamam
Dipsiz kuyulara düşmüş insan, şuna bak!
Hesabı gördüler, kalmadı mahşere divana
Ben suya doydum bu zehirli nehir hep pirana!
Kesildi nefesim bir sabah
Sevmeyi gülmeyi bir an unuttuk hayatın peşinde koşup
Dilinden duayı, kafesten kuşu, çocuktan masalı çaldılar oğlum!
Göğü balçığa boğdun!
Aşk olsun dünya, bu nasıl bir yokluk?
Ellerim kafamda koştum
Durdum!

Ümit ve gurur, toprak ve yağmur, açlık ve onur!
Koca bir ateştir yürekte durur!
Ne fayda her kıtan buzul olsa?
Sırtına kambur tonlarca veba
Sonunda zuhur eder bu vebal seni de bulur
Eder bu vebal kapına vurur!

Vaadin ölüm hep bitmedi zehrin içime dağ
Nefretim ebedi, bize bu ettiğin yanına kâr kalmaz
Dünya yaşatmadın dünya
Dünya yaşatmadın dünya!
Bir elim yakanda hep dünya!
Bir elim yakanda bak!

Hak yolun neyle dostum?
Her şey bak yörüngende oldu, sustun
Maksadın neydi, hep sömürgeyle korku
Yas dediğin neydi tuttum, pas dediğin neydi yuttum
Kanserin, meylin az dediğin, verdiğin
Yok boyun eğdiğim, uyduğum
Bir güzel sesti duyduğum, kandım
Hep ki özlemiyle uyudum, uyandım
Al dedim, dünya buymuş
Kim karanlıktan yunmuş? Us bu!
Yok tabiattan kuşkum!
Ne yazık bilinç ki insanı düşmüş
Yok senin aklın ruhun!

Yolun ak değil, puslu
Barınak değil yer kabuğun bize hiç
Korunak değil uydun
Dört milyar sene durdum!
Tek vaadin ölüm olmuş, duydum
Bak gözüm kinle doldu n’oldu?