Gazapizm – Bir Anne Sohbeti

Anne aç kapıyı, geldim
Bakma öyle gözlerime, ben her şeyi yendim
Silahlanıp gezdim
Sense her gün balkonunda, menekşeler ektin
Bir gün kollarıma kelepçeler geçti
Onlara anlattım anladılar, gerekçeler verdim
Dedim ki bu dünya yaşanmışlıktan kirli
Neler başımızdan geçti
Ne kapısı var ne gülümseten sihri
Ben bir gördüm inanmadım anne, gözlerimi sildim
Bir gün terk etmedi şu yalnızlık hissi!
Sonra İzmir beni çok sevdi, bak koca şehir evim!
Her gün kapımdaydı o çok korktuğum ölüm
Bir kaldırım kenarında donup buz tutan gördüm
Bir kabustu her şey, kaçıp kurtulan döndü
Anne o arkadaşım uy*şturucudan öldü!

Sandık hayat sanki masal gibi masal gibi
Sonra dedim müzik yasal gibi yasal gibi
Ne önemli bilmem masam değil kasam değil
Bir gerçek var anne yalan değil deva değil

Ben de bir gün sordum, nedir yurdum yerim
Hiçbir şeye faydası yok, olsa dört yanımız deniz
Bir yandan da baksan kim yaralı değil?
Bir gün kusamadım içimden şu boşluk mu zehir mi?

Anne bugün hava kasvet!
Ne çok giden olmuş öyle, dört yanımız hasret
Gidenleri yâd et!
Ben güneşler biriktirdim ceplerimde hâlen!
Artık karanlığın çözüldü bak sırrı bugün
Hep lezizdi sofran, pak temizdi hanen
Anne bugün hava kasvet!
Renk çiçekler açtı hep düştüğüm yerlerde
Çok özledim istemedim, başarmadan dönmek
Sırtımda bir çanta, bilmiyordum hiçbir şey ben
Çok küçüktüm çıktım evden, çok büyüktü evren!

Artık yaşamakta anlatmakta yoruyordu
Bu dünyanın üstüne
Yatmışım yüzükoyun!
Kalk gidelim dedim, yok dediler üşüyordum
Sanki şu gökyüzü hep üstümüzü örtüyor
Ölüm gözlerimi görüyor
Ben de onu!
Hep bir döngü biliyorum, başladığım yerde sonu
Anne insan deli dolu!
Çünkü bir yaşamı var ve çığ gibi bir korkusu!

Ancak hiçbir zaman konuşmadık bunu
Sana hep bir mutlu senaryoda gözükmenin oyunu
Aldı paylaşımı elimizden ara koydu
Aslında dayanışmak daha güzel daha sonsuz

Sonra uzuyordu yollar
Bir şeyleri başarmak mı üzülmüyor olmak?
Senin de kalbin kırık görüyordum çoktan
Anne aşkı böyle öğretmiyor müfredat!
Bir cebimde bıçak, bir cebimde kitap bir bak
Korudum ben kendimi hep, nedir üç-beş yara!
Gül bunlara biz kazandık, bak önümüz bahar
Tüm bunların yanında düzgün insan olmak!
Hep onurlu kalmak!
Anne bunlar olacak
Hep sırtımda duan bir de bize borçlu zaman!

Bir çatının altındayız
Kara gün kararıp kalmaz
Yok dönülmez yollar
Bak yeni bir sabah!