Ahmet Can Dündar – Keşke Tanımasaydım

Çık çık saklasaydın, bana öyle bakmasaydın
Keşke tanımasaydım, tanıdığım gibi kalsaydın nolurdu?
Koş, kaçtın işte. Bitti gitti yalan gülüşle
Son bulur aşk, yine yansın her şey yak!

İki kadeh şarap olsak
Birbirimize bakıp da sarhoş olsak
Artık değilim sana tutsak
Ya da kopamam belki de asla

Gelmem asla
Artık resmini duvarlarıma asmam
Karıştı rüyalar, boynumda günahlar
Sırtımda hançerle kazılı bütün yalanlar

Sırtıma hançeri bin kez vur
Yeter ki şu yüzüme bir kez gül
Yazar mı yine bana bir mektup?
Yeterdi bi kez onu hissetsem

Hayır hissetmem
Kendimi tanımıyorum bazen
Eğer bi gün geri dönersen
Bi daha beyaz sayfaları pisletmem

Artık kalbimden

Neden inandım kaldım bu çukurda hep
Tüm içimdekileri dökene dek
Var mıydı sence başka seçeneğim
Bi gün öleceğim seni düşünerek

Üzülme hiç gülümse
Tek kadınmış gibi bak gözlerime
Süzül meleğim gökyüzünde hep
Ölene dek seni seveceğim