Tekir – Allah Kahretsin

(Yarı yolda bile kalamadım, yolum yordamım gitti benim
Şimdilerde olur olmaz anlarda beni hatırlamaktan yüksünüyorsundur!
Ben seni hatırlamayı bile tatmadım, çünkü; hiç unutmuyorum!
Yanlış bile olsa bir yolum vardı, şimdi o da yok)

Kan kaybıyla sona eriyorken hayatlar;
Bu kansızlıkla nasıl duruyosun ayakta?
İhanetin taze, yalanların bayatsa;
Üstüne basıp geçsin öptüğün o ayaklar..

Bu gönül gamlanmasın artık tek bir vuruşla;
Esefle kınamak yetmez herkesi her hususta.
Ucuzsun, zamlanmasın fiyatın bir kuruştan!
Şerefle yıkılmak yeğdir; şerefsiz dik duruştan!

Allah kahretsin, kayıyosun omzumdan!
Git seni de yaksınlar, düşsün kalbin avcundan!
Çaldın ya yarınımı koynumdan,
Bilemedim son günmüş; son öpüşüm boynundan

Gururum enkaz, durumum bedbaht
Ben de kirlendim ama içimdeki sen pak
Duruşun küstah, oluşun pespaye
Seni senden koruması nasıl böyle güç lan

Ördüğüm saçlar, bağrıma kışlar
Göğsümdeki taşlar olsun gözündeki yaşlar!
Ölümüm olcan, özürün berbat!
Ben yaptığını öğrenene dek değildin pişman?

Güneşi sırtladım, gülümü serinde uyutttum
Sıcakça kucağındım, serince gölgendim
Ben bi’ fani olduğumu seninle unuttum;
Sen bi’ kalbin olduğunu benimle öğrendin!