Sansar Salvo & Tuğkan – Zorlu Virajlar

Zihniyet sizi inkâr eder, gülüp geçer bak isyan
Anılar samimiyetsizin tesellisiymiş
Ecdadı “Pes” derken iştahını kesmiş
Bu mülkiyet müfettişiyle teftiş etmiş iblis
Hoşuna gitmeyenin gerçeği tokat izi
Bitmiyor sızı ve döndü bir rezillik oldu ansızın
Bu kontrolsüz gidişatın hayrı kalbe olmadı
Tren garında yolcu ol, kömürse kalmadı
Nasıl yakıştırırdı kendine kirli giysiyi
Mevzubahis oldum orada, düşman oldu kardeşim
Kullanıp geçin, dört bir yandan yol tutun gelip
Tuzak kurmayın, çekin, yol çetin, giden benim
Bu yolda dört yol ağzı var, kaza, durursam in
Korkulan kefil değil ve yalan söyleyen rezil
İşine geldiğinden inanmış, sefil seni
Borcu yaz bir deftere, muhatabın benim
Bu koca şehrin yüklediği anlamlarla yaşamaktan
Ve maziyle boğuşan onca insan arasında kendine bir yer bulmaktan
Ya da sorgulamaktan yorgun, ilaç kutum dolgun
Haliyle solgun yüzler, saklamaktan içinde boğuştuğu onca depremi

Zorlu virajlar, süslü dramlar
Zehirli yılanlarla dolu bu uzun yollar

Korku-korkutan yalan, her uyku imtihan
Kan ter sabahlarımda, hasbelkader
Ömrüm de var rast gelmeden, gergin zaman
Ve bir benimle kaldı hicran, zamanı zindan