Rota & Defkhan & Burak King – Sinir Krizi

Sinir krizi dostum her gün sinir krizi bu

Bugün sinir krizlerimin on birinci gününden
yazıp yazıp sildim, bi’kaç or*spu çocuğu yüzünden
nasıl sevdim insanları bu kadar, nasıl üzülmem
demek ki böyle düzen, düzen güler, gülümsemeyeceğim
tüm koşullar değişti, bu yüzden ileri görüşlerimde
artık doydu karnım sahte sevgi öpüşleriyle
peşimden gelirler hiç gömülmemiş ölmüşleriyle
bu yüzden çocuk kaldım, ne olsa, ne zaman büyüyeceğim
bilemem yoksunum
var iki kelime, seçtim: ‘neyse’ ‘olsun’u
geçti zaman gözüm
bi’ güldün ve şimdi soldu puf
çok anlatılan bi’ hikayenin bu kriminal erozyonu
bi’ varmış bi’ yokmuş değil
bi’ yokmuş, bi’ yokmuş Bulut
ne varsa verdim elde, dedin her şeyi aldın
en güzel anımsın demiştim, nasıl dedin hebaydın
bu sigaraları elim yerine derdime döndürürdüm
yiğidi sevgisizlik değil, nankörlük öldürürmüş

tam ortadan yetmiş bin parçaya bölündüm
bana etmez bunu dedim
valla kıyıp etti
ne çıktım aleme
ne ortada göründüm

taşınmaz bazen dünya, tüm denizler sırtımda
konuş aslı neyse
göreyim anlat bi’ çocukluğumdan kırkıma
kemer sıkınca dar yolun, düşünce sar
benim bi’ derdim var
bitmeyecek, bitmeyecek seni benden çaldılar
düşerken kanadı kırdık, olsun yalanı bulduk
yaralı kurdun yoluna kan döküldü, paslı mermi girdi kalpten
içinde derdin, nefes almak zor
görüntü mor, öldüğümü gör içinde
bana dair her şey bitti madem
çocuktum düştüm nerdeydin, yoruldum her şeyden
kavganızda büyüdüm anlat, asıl sorun ben miydim
saçma sapan şu dünyada kaybolan bi’ gençliğimin
yaşlanırken ödemekti borcu sonucu her kinin
ben çıkardım derdi başıma, ben düşürdüm kendimi
çok büyüttüm kaybettim gör, çok küçükmüş her biri
bugün yaşadığım her bi’ şeyin yaşanmış dünün eskisi
bak hayatım bi battle hala yok bunun bi’ dengesi