Gülay – Ne İşin Var

Üzgünüm tüm olanlara senden geriye kalanlara
Kırgınım yorgunum bir o kadar da yalnızım
Ama bitmiyor ki sevdan içimde kapanmaz bir yara
Sonu yok bu ilişkinin git benden çok çok uzaklara

Yüreğim avaz avaz dilimde sessiz bir elveda
Unuttum sanıyordum meğerse her şey bir rüya

Hiç atamadığım çığlıklarım söyleyemediğim çok laflarım
Anlatamadığım her şeyde senin adın yazar
Kanatmaya korktuğum yaralarım zincire vurulmuşum ağlarım
Anlayamadığım bu kalpte senin ne işin var

Gökyüzü katran karası ruhumun sanki aynası
Karanlık ve derin kör kuyularda gibiyim
Issız ve terk edilmiş bu şehir dayanamam ben ağlarım
Yalnızlığa mahkûm edilmiş biçareyim