Gazapizm – Müşkül

Boynuma saplanmış partikülleri
O geçen kara günlerin
Dolanır dara, düğümlenir hep içimde bir şeyler sana sürüklenir
Dilerdim sarar göğün bizi ki
Destanlar masallar sana büyülenir
Bir şenlikti içinde yaşadık ölüm
Eminim, gözümle gördüm!

Onlarca sayfa
Yazılmış çizilmiş okursan fayda
Dönülmez yoldan!
Yüzyıllık yalnızlık
Yüzyıllık ikrar ki
Ne paklar bizi bul!
Kim bizi saklar?
Yüzyıllık endişe!
Yüzyıllık hınçtan karardım kaldım, bir güneşti söndü
Eminim, gözümle gördüm!

Bir kötü haberdi
Sanki dün gibiydi
Ne desem olmaz!
Herkesin hakkıydı
Gönlünce yaşamak, özgürce solmak
Öylece kalmıştım bir parça ümitti
Gelmedin asla
Bir ağaçtı altında bekledim söğüt
Eminim, gözümle gördüm!

Düşersen düştün!
Yalnızsın seyrinde, üşürsen üşü!
Kenarda çürü!
Görmemiş kimse, bir kimliksiz yüzün
Bu kanlı düğün, gezdim bir dolandım nehrinde yüzdüm
Bu dünya müşkül!
Eminim, gözümle gördüm!

Sonra geç olacak
Ölüm ve yaşam hep kardeşti bilhassa!
Barıştan yanalar içimde şarkılar kar kıştan bu yana
Özlemin yeri yok!
Ne kerpiç evlerde ne de rezidansta
Yakılmış yıkılmış köşkü
Eminim, gözümle gördüm!

Bak, düştü gece!
Düşürme yüzünü, yok cürmün sebep
Ne çok sürmüş, evet!
Sökülmüş etten sepetin düşlerden dökülmüş yerde
Kesmiştin umudu sümbülden gülden ki
Kapının önüydü süpürsen etsen
Bakarsın çıkar da dönerler bir gün
Olmuştu, gözümle gördüm!

Her şeyin derininde kaldım
Yüzeyimde baldıranlar
Kodlar kodlar!
Beynimde kazınmış kodlar!
Bir hüzündür karnımda hayat
Bu bak bir lüzumsuz bu çorba doymam!
İçmedim, yok oldu gözüm
Eminim, gözümle gördüm!